Eerste dagen
Door: webmaster
30 Juni 2012 | Costa Rica, Heredia
Zo, dit is het dan! Mijn eerste reisverslag wordt geschreven vanuit mijn kleine kamertje met uitzicht over golfplaten daken, een vulkaan, mango en bananen bomen en eigenlijk all-round heel veel groen.
De "stad" waar ik zit is Heredia, de 2e grootste stad van Costa Rica, maar eigenlijk mag het nauwelijks die naam dragen. Ik woon in bij een jong echtpaar uit Colombia. De vrouw heet Gicela en is erg aardig en behulpzaam. De man werkt bij hetzelfde toxicologische instituut als waar ik stage ga lopen, daarvoor zit hij gedurende de week in een klein dorpje een paar uur met de bus van hier. Die zal ik vanavond voor het eerst ontmoeten.
Het is hier erg mooi, prachtig groen. Zelfs in de stad is het nog vrij groen.
Gisteren ben ik met Gicela naar San Jose geweest waar het vol is en druk en mensen als gekken op scooters en met auto’s ben bussen door de straten scheuren, waar je als je een grote weg over wilt steken moet rennen voor je leven en waar overal kleine kraampjes staan met vers fruit en gigantische avocado’s (jum! Vermoedelijk.).
Vanmiddag ga ik Heredia ontdekken, en voor het eerst langs het IRET (instituut). Het centrum van Heredia is ongeveer 25 minuten lopen van hier. En aangezien het verkeer is zoals hierboven omschreven is fietsen alleen voor Hen Die Lachen Om De Dood. Er gaan ook bussen, maar het is me nog onduidelijk wanneer of vanuit waar die gaan. Ik vroeg aan Gicela of er een tijdsschema was voor de bussen, en ja hoor, die was er. Hier was ik uiteraard erg van onder de indruk, maar toen ik vroeg waar ik die dan kon vinden zei ze: nou ja, nergens eigenlijk. Dus…. Veel lopen.
In diezelfde trant: mijn adres in Costa Rica is de wijk San Pablo in Heredia. Bij de Capilla de Velación ga 150m naar het oosten, daarna 50m naar het zuiden. Aan de linker hand, de zwarte poort. I kid you not. Alleen de allerbekendste allergrootste straten in de grote steden hebben soms een straatnaam, voor de rest gaat alles aan de hand van aanwijzingen. Post kun je hier dus ook niet ontvangen. En je moet altijd een kompas bij je dragen. Een pluspunt hiervan is dat ik aan het einde van mijn reis een uitstekend vinder van piratenschatten zal zijn.
Volgende week beginnen mijn 2 weken taalcursus, hoewel Gicela vanochtend besloten heeft dat mijn jetlag wel lang genoeg geduurd heeft en dus opeens geen woord Engels meer spreekt. Daarna zal ik ruwweg een maand of misschien 2 hier in Heredia doorbrengen en mijn experiment opzetten, ik zal 1 of 2 bezoeken brengen aan Shiroles (het indianendorp) om daar bekend te worden. Daarna zal ik daar enkele maanden veldwerk doen, waarna ik weer hier terugkeer om de resultaten te analyseren. 2 keer zal ik voor een paar dagen het land uit moeten om mijn visum te vernieuwen, maar dat is alleen maar een mooi excuus om Panama en Nicaragua te verkennen. Dat is ruwweg het plan dat ik heb voor de komende maanden. Daarna… Reizen. São Paulo, Brazilië.
De "stad" waar ik zit is Heredia, de 2e grootste stad van Costa Rica, maar eigenlijk mag het nauwelijks die naam dragen. Ik woon in bij een jong echtpaar uit Colombia. De vrouw heet Gicela en is erg aardig en behulpzaam. De man werkt bij hetzelfde toxicologische instituut als waar ik stage ga lopen, daarvoor zit hij gedurende de week in een klein dorpje een paar uur met de bus van hier. Die zal ik vanavond voor het eerst ontmoeten.
Het is hier erg mooi, prachtig groen. Zelfs in de stad is het nog vrij groen.
Gisteren ben ik met Gicela naar San Jose geweest waar het vol is en druk en mensen als gekken op scooters en met auto’s ben bussen door de straten scheuren, waar je als je een grote weg over wilt steken moet rennen voor je leven en waar overal kleine kraampjes staan met vers fruit en gigantische avocado’s (jum! Vermoedelijk.).
Vanmiddag ga ik Heredia ontdekken, en voor het eerst langs het IRET (instituut). Het centrum van Heredia is ongeveer 25 minuten lopen van hier. En aangezien het verkeer is zoals hierboven omschreven is fietsen alleen voor Hen Die Lachen Om De Dood. Er gaan ook bussen, maar het is me nog onduidelijk wanneer of vanuit waar die gaan. Ik vroeg aan Gicela of er een tijdsschema was voor de bussen, en ja hoor, die was er. Hier was ik uiteraard erg van onder de indruk, maar toen ik vroeg waar ik die dan kon vinden zei ze: nou ja, nergens eigenlijk. Dus…. Veel lopen.
In diezelfde trant: mijn adres in Costa Rica is de wijk San Pablo in Heredia. Bij de Capilla de Velación ga 150m naar het oosten, daarna 50m naar het zuiden. Aan de linker hand, de zwarte poort. I kid you not. Alleen de allerbekendste allergrootste straten in de grote steden hebben soms een straatnaam, voor de rest gaat alles aan de hand van aanwijzingen. Post kun je hier dus ook niet ontvangen. En je moet altijd een kompas bij je dragen. Een pluspunt hiervan is dat ik aan het einde van mijn reis een uitstekend vinder van piratenschatten zal zijn.
Volgende week beginnen mijn 2 weken taalcursus, hoewel Gicela vanochtend besloten heeft dat mijn jetlag wel lang genoeg geduurd heeft en dus opeens geen woord Engels meer spreekt. Daarna zal ik ruwweg een maand of misschien 2 hier in Heredia doorbrengen en mijn experiment opzetten, ik zal 1 of 2 bezoeken brengen aan Shiroles (het indianendorp) om daar bekend te worden. Daarna zal ik daar enkele maanden veldwerk doen, waarna ik weer hier terugkeer om de resultaten te analyseren. 2 keer zal ik voor een paar dagen het land uit moeten om mijn visum te vernieuwen, maar dat is alleen maar een mooi excuus om Panama en Nicaragua te verkennen. Dat is ruwweg het plan dat ik heb voor de komende maanden. Daarna… Reizen. São Paulo, Brazilië.
-
29 Juni 2012 - 18:35
Marijke:
Ha schat, gelukkig ben je veilig aangekomen! Het klinkt als een mooie, groene omgeving!
Succes met het wennen aan de taal en de way of life!
Liefs, Marijke -
01 Juli 2012 - 19:18
Dimitri:
Heerlijk om te lezen dat je het naar je zin hebt..
Ik geniet van de beelden die je verhaal teweegbrengt.. Fijn !
Genietse daar.. Dikke kus! -
02 Juli 2012 - 08:40
Maartje:
Ha lieve Kel, wat heb je een leuk verhaal geschreven! Gelukkig heb je een kompas bij je ;) het fietsen laat je maar zitten. Het 'hen die dood willen principe' heb ik ook in Vietnam gezien. Blijf jij maar veilig lopen! Lekker de stad verkennen en aclimatiseren. Hele dikke kus uit Sri Lanka! -
06 Juli 2012 - 23:03
Jasper:
Dat wordt fietsen dus!
Veel plezier :D -
07 Juli 2012 - 09:44
Je Vader:
Zo, duurde even voordat ik de goede weg gevonden had, maar heb je weer in het vizier!
Fijn te horen dat het verder goed gaat met je, de uitdagingen passen wel in je straatje, geniet maar van alles, en blijf ons maar op de hoogte houden, dit smaakts naar meer! -
08 Juli 2012 - 11:06
Inge Goris:
Ha Kelly,
Zet mij ook even op je mailinglst. Vind het leuk je te volgen.
Door al het gedoe hier geen tijd meer gehad dag te zeggen. Nu dus maar, dag en hallo.... Goed te lezen dat het je goed gaat.
Liefs, Inge en Martijn -
15 Juli 2012 - 21:48
Emilia :
ha Kel,
Nou het is je ouwe Tannie uiteindelijk ook gelukt (tenminste de tekenen zijn gunstig) om je wederwaardigheden zijdelings mee te kunnen beleven.
Een linkje hier en daar en hopsakee.
Geweldig hoe je alles beschrijft, je bent toch echt een meid met ballen.
Veel liefs en een brasa!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
