Bergen van avonturen
Door: webmaster
01 Augustus 2009 | Spanje, Granada
Toen ik hier in Granada aankwam na mijn gereis was ik even bang dat ik hier eenzaam zou worden: al mijn amigos die weer terug waren naar hun respectievelijke landen en geen werk kunnen vinden. Maar ik heb hier weer zo veel leuke interessante mensen ontmoet dat ik nauwelijks tijd overhou om te slapen! Dus dat zit wel goed. Een week lang zaten er twee franse jongens in mijn appartement dus daar ben ik veel mee opgetrokken, heerlijke dagen op bounty stranden doorgebracht en het prachtige landschap van Spanje verkend terwijl vreselijke discomuziek uit de speakers schalde.
Ik had op internet een advertentie gezien van iemand die graag een intercambio wilde: iemand die Spaans wilde oefenen die goed engels beheerst waarmee hij dus engels zou kunnen oefenen. Ik had gereageerd op die advertentie en maandag hadden we onze eerste afspraak. Was erg gezellig en ik met mijn aantekeningenboekje op schoot (ja ik werd uitgelachen, maar kan mij dat schelen!). Na ongeveer een uur vertelde hij dat hij woensdag met een grote groep vrienden een trecking tocht zou gaan maken naar een rivier in de buurt van Granada. Of ik zin had om mee te gaan? Ja hoor, natuurlijk wilde ik mee! Dus ik ben woensdag in geleende wandelschoenen, met een geleende rugzak op stap geweest met een groep van 15 spanjaarden (allemaal minstens 10 jaar ouder dan ik) die elkaar al jaaaren kennen. Het begon allemaal heel makkelijk en simpel, in een droge rivierbedding wandelen tussen de sinasappel en limoen boomgaarden en overal roze oleander. Prachtig. Toen kwam er steeds meer water, en steeds meer rotsen en toen werd het al wat moeilijker mijn geleende schoenen droog te houden. De rivier ging steeds dieper in een kloof die prachtig uitgesleten was: de wanden waren van een geel oranje steen waar de zon prachtig op scheen, en ze waren door de jaren van water die erlangs stroomde zo rond en glad uitgesleten dat je het idee had dat je in een tunnel rondliep. Boven je hoofd versteende wortels en stalagtieten. Grote bemoste rotsen, en ondertussen een behoorlijke stroom water. Het klimmen werd steeds interessanter, en het was heerlijk om zo weer op avontuur te zijn! Op een gegeven moment moesten we kniediep door de rivier waden (arme schoenen!) en toen dacht ik dat het niet veel erger kon worden. I was wrong of course. Op een gegeven moment stapte de voorste persoon van een rots af en verdeween tot aan zijn kin in het bruine water. Dat werd zwemmen. Het was hylarisch: een hele rij van die compleet geklede mensen die daar in een rijtje aan het zwemmen en soppen waren in water met een laag modder die tot je knieen kwam. Op het verste punt kwamen we weer uit de kloof en hadden we prachtig uitzicht op een moeras in de laatste zonnestralen. Terug was het het makkelijkst als we van het eilandje af sprongen dus iedereen kopje onder in het water de kleur van koffie verkeerd. Halverwege gepicknicked in een oude olijfboomgaard met olijfbomen van honderden jaren oud. We hadden de drank in de rivier gezet om koel te worden, dus het was het perfecte einde van een wandeling. Daarna naar het huis van een van de groep om daar te zwemmen (in water waarbij je je eigen voeten wel kon zien) en pizza te eten. Mijn huisgenoot heeft me niet vermoord voor haar geruineerde schoenen dus de hele dag was perfect!
vandaag komt een vriend die ik in Sevilla gemaakt heb, dus voor dit weekeind zit ik ook weer onder de pannen.
Ik mis jullie!
Ik had op internet een advertentie gezien van iemand die graag een intercambio wilde: iemand die Spaans wilde oefenen die goed engels beheerst waarmee hij dus engels zou kunnen oefenen. Ik had gereageerd op die advertentie en maandag hadden we onze eerste afspraak. Was erg gezellig en ik met mijn aantekeningenboekje op schoot (ja ik werd uitgelachen, maar kan mij dat schelen!). Na ongeveer een uur vertelde hij dat hij woensdag met een grote groep vrienden een trecking tocht zou gaan maken naar een rivier in de buurt van Granada. Of ik zin had om mee te gaan? Ja hoor, natuurlijk wilde ik mee! Dus ik ben woensdag in geleende wandelschoenen, met een geleende rugzak op stap geweest met een groep van 15 spanjaarden (allemaal minstens 10 jaar ouder dan ik) die elkaar al jaaaren kennen. Het begon allemaal heel makkelijk en simpel, in een droge rivierbedding wandelen tussen de sinasappel en limoen boomgaarden en overal roze oleander. Prachtig. Toen kwam er steeds meer water, en steeds meer rotsen en toen werd het al wat moeilijker mijn geleende schoenen droog te houden. De rivier ging steeds dieper in een kloof die prachtig uitgesleten was: de wanden waren van een geel oranje steen waar de zon prachtig op scheen, en ze waren door de jaren van water die erlangs stroomde zo rond en glad uitgesleten dat je het idee had dat je in een tunnel rondliep. Boven je hoofd versteende wortels en stalagtieten. Grote bemoste rotsen, en ondertussen een behoorlijke stroom water. Het klimmen werd steeds interessanter, en het was heerlijk om zo weer op avontuur te zijn! Op een gegeven moment moesten we kniediep door de rivier waden (arme schoenen!) en toen dacht ik dat het niet veel erger kon worden. I was wrong of course. Op een gegeven moment stapte de voorste persoon van een rots af en verdeween tot aan zijn kin in het bruine water. Dat werd zwemmen. Het was hylarisch: een hele rij van die compleet geklede mensen die daar in een rijtje aan het zwemmen en soppen waren in water met een laag modder die tot je knieen kwam. Op het verste punt kwamen we weer uit de kloof en hadden we prachtig uitzicht op een moeras in de laatste zonnestralen. Terug was het het makkelijkst als we van het eilandje af sprongen dus iedereen kopje onder in het water de kleur van koffie verkeerd. Halverwege gepicknicked in een oude olijfboomgaard met olijfbomen van honderden jaren oud. We hadden de drank in de rivier gezet om koel te worden, dus het was het perfecte einde van een wandeling. Daarna naar het huis van een van de groep om daar te zwemmen (in water waarbij je je eigen voeten wel kon zien) en pizza te eten. Mijn huisgenoot heeft me niet vermoord voor haar geruineerde schoenen dus de hele dag was perfect!
vandaag komt een vriend die ik in Sevilla gemaakt heb, dus voor dit weekeind zit ik ook weer onder de pannen.
Ik mis jullie!
-
01 Augustus 2009 - 20:24
Mama:
Wat een fantastisch avontuur!!! Ik wacht vol spanning op de foto's. -
03 Augustus 2009 - 10:58
Oma Goris:
wat een avonturen jij bent ook nergens bang voor. Maar goed dat we niet alles weten als je onderweg bent
Dacht ik vroeger bij je vader ook al liefs opa oma -
06 Augustus 2009 - 07:44
Jill:
Lieverd!
Wat een leuke avonturen!! Ik wil je echt al weken mailen maar je weet hoe dat gaat, druk druk druk! Vakantie tussendoor en nu weer veel voor de UITweek regelen! De lange mail komt er snel aan!!!! En wanneer kom je eigenlijk terug naar Utrecht, of blijf je daar wonen? ;)
X Jill -
09 Augustus 2009 - 19:05
Inge Goris:
Hola Kelly,
Eindelijk heb ik je adres gevonden en even tijd om je te mailen.
Het leest lekker je verhalen over je avonturen en je lijkt dan even heel
dichtbij.Leuk dat je het zo naar je zin hebt en al zoveel hebt gezien en gedaan. Dat verhaal over die geleende bergschoenen is hilarisch!Het zal weer wennen zijn hier in dit kikkerlandje, hoewel... het is nu ook heel lekker weer en al je vrienden en zo weer zien, is ook weer leuk toch?
Geniet nog even en wie weet tot gauw
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
